Mag ik uw vuilnisbak eens zien?

door Paul Marius Borggreve


Onzichtbaar afval daar hoor je tegenwoordig maar weinig over, behalve dan deze week natuurlijk, nu Japan en een groot deel van de wereld in angst beven zit vanwege een bijna ontplofte kerncentrale. Principieel gezien is zo'n nucleaire wolk natuurlijk geen afval, want het betreft in dit geval geen afgedankt restproduct.
Uitstoot van uitlaatgassen is dat natuurlijk wel. 130 rijden in ons bescheiden landje heeft meer dan één nadeel: hoe harder, hoe meer uitlaatgas. Nu de Arabische wereld in brand staat is dat probleem in de kiem gesmoord. De brandstofprijzen zijn zodanig dat de meesten een goede 90 km/u wel goed genoeg vinden en de auto liever laten staan.
Onzichtbaar afval is natuurlijk niet alleen luchtvervuiling: eigenlijk is bij de propere mens bijna al het afval onzichtbaar. Zodra iets als afgedankt geldt, wordt het volgaarne verborgen in een zwarte of grijze ondoorzichtige zak.
Voor en de na zak is er dikwijls de bak. Er zijn twee types: de open prullenmand en een afsluitbare afvalemmer. Een kleine struin door mijn eigen huis leert dat er hier maar 9 prullenbakken en afvalemmers inpandig zijn. Voorwerpen waar men toch maar weinig op let, maar verbluffend verschillend in formaat ontwerp. Kunstenaar Robert Roelink noemde de afvalbak eens de totempaal van de westerse maatschappij. Een interessante opmerking.
Wat beweegt mensen voor hun afvalbak?
Onderstaand de mijne in mijn schrijfkamer een klein wit pedaalemmertje overgenomen uit de verhuisboedel van mijn ex-zwager in 1998. Inmiddels besmeurd met koffievlekken.
Ik wordt opeens nieuwsgierig naar de Nederlandse afvalbak.

Robert Roelink is een afvalkunstenaar. Hij exposeert vanaf 20 maart 2011 in Forma Aktua Pinakotheek, Nieuwstad 10 te Groningen
http://www.forma-aktua.nl/



Een wandeltochtje door De Hunze op vrijdag 25 februari 2011

door Paul Marius Borggreve

Op vrijdag 25 februari ging ik op een klein proeftochtje door de wijk De Hunze in Groningen, waar ik woon. Mijn missie: al het zwerfafval fotograferen dat op ongeveer 1 meter van het looppad ligt. 

Ik begin aan Rietveldlaan 13 te Groningen loop naar het Van Ravensteijnpad, steek de Berlageweg over naar de Popdijkemaweg, sla rechtsaf het kleine wijkparkje in, kom uit bij de Ulgersma weg ga rechstaf, dan weer rechts Heerdenpad, en loop dan weer vanzelf via Wijdeveldstraat de Rietveldlaan binnen. In totaal ongeveer 1750 meter. 
Het fotograferen blijkt onbegonnen werk. Ik ben aan tijd gebonden, namelijk een klein uur. In dat uur maak ik 180 foto's. Ik leg naar schatting ongeveer een kwart vast van wat er zoal aan zwerfvuil ligt.
Ik maak praatjes met twee buurtgenoten. Een buurman met een hond merkt op dat het wijkparkje laatst is opgeruimd toen er gesnoeid werd. Daarvoor schenen er hele vuilnishopen te liggen. Een andere buurvrouw, net nieuw in de wijk, was opgevallen dat er in dit stukje stad zoveel ligt. 
Is De Hunze exemplarisch voor de stad Groningen, vraag ik mij af. Er is natuurlijk een school in de buurt en een drukke fietsroute, maar het is ook een wijkje voor de gegoede middenklasse en dat zijn over het algemeen heel brave burgers met het beste voor. Hoe zou het elders zijn?

In ieder geval negen markante bermbewoners:

 .